ตราพระพิฆเนศ ตราสัญลักษณ์ของวรรณคดีสโมสร
วรรณคดีสโมสร จัดตั้งขึ้นโดยพระราชกฤษฎีกาตั้งวรรณคดีสโมสร พ.ศ. ๒๔๕๗ เมื่อวันที่ ๒๓ กรกฎาคม พ.ศ.๒๔๕๗ ตรงกับรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมการแต่งหนังสือให้ถูกต้องตามหลักภาษาไทย ได้สาระประโยชน์ เนื่องจากในยุคนั้นการแต่งหนังสือมักเลียนแบบการแต่งหนังสือภาษาต่างประเทศ ทำให้หลักไวยากรณ์ผิดเพี้ยนไป คำว่า "
วรรณคดี" ก็ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกพร้อมกับพระราชกฤษฎีกาฉบับนี้ เพื่อให้มีความหมายสอดคล้องกับคำว่า "
literature" ในภาษาอังกฤษโดยคัดเลือกหนังสือดีที่เป็นตัวอย่างชั้นเลิศในการประพันธ์ประเภทต่างๆ ซึ่งต้องเป็นหนังสือดีและแต่งดี วรรณคดีสโมสรจึงจะรับไว้พิจารณา
หนังสือที่วรรณคดีสโมสรรับพิจารณาจัดไว้ทั้งสิ้น ๕ ประเภท ได้แก่
- กวีนิพนธ์ คือ งานประพันธ์โคลง กลอน กาพย์ ฉันท์
- ละครไทย คือ เนื้อเรื่องที่ประพันธ์เป็นกลอนแปด
- นิทาน คือ เนื้อเรื่องที่ประพันธ์เป็นร้อยแก้ว
- ละครพูด คือ เนื้อเรื่องที่เขียนขึ้นสำหรับแสดงบนเวที
- ความอธิบาย คือ การแสดงศิลปะด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง ที่ไม่ใช่แบบเรียน ตำรา หนังสือโบราณคดี หรือพงศาวดาร
ทั้งนี้วรรณคดีสโมสรนั้นได้ยุติบทบาทลงใน พ.ศ.๒๔๖๘ ถึงแม้ว่าต่อมาพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพจะได้ทรงก่อตั้ง "สมาคมวรรณคดี" ขึ้นต่อมาก็ตาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น